Memleketimden İnsan Manzaraları

1938'den 1965'e kadar kitapları yasaklanan Nazım Hikmet'in, meb onaylı 100 temel eserden biri olarak gösterilen ölümsüz eseri.
haydarpaşa garında 1941 baharında saat on beş. merdivenlerin üstünde güneş yorgunluk ve telaş. bir adam merdivenlerde duruyor bir şeyler düşünerek. zayıf korkak burnu sivri ve uzun yanaklarının üstü çopur. merdivenlerdeki adam -galip usta- tuhaf şeyler düşünmekle meşhurdur: ''kağıt helvası yesem her gün'' diye düşündü 5 yaşında. ''mektebe gitsem'' diye düşündü 10 yaşında. ''babamın bıçakçı dükkanından akşam ezanından önce çıksam'' diye düşündü 11 yaşında. ''sarı iskarpinlerim olsa kızlar bana baksalar'' diye düşündü 15 yaşında. ''babam neden kapattı dükkanını? ve fabrika benzemiyor babamın dükkanına'' diye düşündü 16 yaşında. ''gündeliğim artar mı?'' diye düşündü 20 yaşında. ''babam ellisinde öldü, ben de böyle tez mi öleceğim?'' diye düşündü 21 yaşındayken. ''işsiz kalırsam'' diye düşündü 22 yaşında. ''işsiz kalırsam'' diye düşündü 23 yaşında. ''işsiz kalırsam'' diye düşündü 24 yaşında. ve zaman zaman işsiz kalarak ''işsiz kalırsam'' diye düşündü 50 yaşına kadar. 51 yaşında ''ihtiyarladım'' dedi ''babamdan bir yıl fazla yaşadım'' şimdi 52 yaşındadır. işsizdir. şimdi merdivenlerde durup kaptırmış kafasını düşüncelerin en tuhafına: ''kaç yaşında öleceğim? ölürken üzerimde yorganım olacak mı?'' diye düşünüyor.. burnu sivri ve uzun yanaklarının üstü çopur.