Zavallı ruhum, günahkar dünyamın merkezi,
İsyancı güçlerle çepeçevre
kuşatılmışken, neden,
Dış duvarlarının süsüne
harcarsın da her şeyini
İçeride kendini yer durur,
yokluğa katlanırsın sen?
Ömrüm bunca kısayken, yok
olup giderken şu konak
Anlamı var mı ona bu kadar
masraf etmenin
Sonunda bu fazlalığı toprak
kurtları devralacak yiyip bitirecek
Bu değil mi sonu
bedenin
O halde ruhum uşağından
giden can katsın canına
Yeter ki artsın gücü varsın
beden sönüp gitsin
Sat sen çerçöp saatleri
tanrısal süreler al yerine
İçini doyurmaya bak ,
varlıklı olmasa da dışın
O zaman insanla beslenen
ölüm senin besinin ölümün olacak
Ölüm bir kere ölünce ölmek
diye bir şey kalmayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder